سایت ace90

با توجه به پایان انتخابات و قدرت گرفتن حزب ALP با یک نیمکت قدرتمند متشکل از مستقلین، استرالیایی ها به وضوح اعلام کرده اند که زمان آن رسیده است که از میدان های کوتاه مدت و پوپولیستی به سمت رای دهندگان عبور کنیم و زمان تمرکز بر برخی از ساختارهای متعدد است. مشکلات پیش روی استرالیا اینها شامل، اما نه محدود به، تغییرات آب و هوایی و گذار به اقتصاد و مسکن با کربن صفر است – هم مقرون به صرفه بودن و هم عرضه. هر دو موضوعات چند دهه ای هستند که به اقدامات سیاستی بلندمدت نیاز دارند. اینها مسائلی هستند که نه تنها مجلس، بلکه بخش‌های دولتی و خصوصی را ملزم می‌کند تا روی راه‌حل‌های معنادار که شامل بخش سرمایه‌گذاری – صندوق‌های بازنشستگی، مدیران صندوق‌ها، بانک‌ها و مشاوران می‌شود، با یکدیگر همکاری کنند. همه نقشی در پیشبرد تغییرات مثبتی که استرالیایی ها می خواهند ببینند، دارند.

از سوی دولت، به یک مبنای واقعی نیاز دارد که زیربنای تنظیمات و چارچوب‌های سیاستی است که سرمایه‌گذاری را هدایت می‌کند. ما به یک رویکرد کل دولت، در سراسر پورتفولیوها و بخش‌ها، به جای تفکر سلب‌شده فعلی، نیاز داریم. همانطور که در حال حاضر وجود دارد، ما تنظیمات خط مشی از هم گسیخته ای داریم که باعث ایجاد اصطکاک و اختلال می شود. از یک طرف، ما یک هدف خالص صفر تا سال 2050 داریم، اما وقتی نوبت به سیاست مالی می‌رسد، یک آزمون عملکرد آینده شما، فوق‌العاده شما (YFYS) داریم که صندوق‌های بازنشستگی را از انجام تعهدات سرمایه بلندمدت بزرگ برای اقلیم محدود می‌کند. راه حل های مورد نیاز برای ایجاد حرکت به سوی سال 2030 و سپس 2050. ما شاهد افزایش شواهدی هستیم که نشان می دهد آزمون عملکرد YFYS افق سرمایه گذاری ابرصندوق ها را کوتاه می کند و یکی از مزایای استراتژیک آنها را کمرنگ می کند. همانطور که استخر ملی پس‌انداز ما رشد می‌کند، همراه با بدهی‌های دولتی، ما به راه‌حل‌های یکپارچه برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌هایی نیاز داریم که به ساخت کشور کمک می‌کند، انتقال آب و هوا را تسریع می‌کند، و دسترسی به مسکن مقرون‌به‌صرفه و اجتماعی (خواه اجاره یا خرید) را بهبود می‌بخشد.

همچنین در مورد بازنشستگی به یک رویکرد کل دولت نیاز داریم. ما جمعیت سالخورده‌ای داریم که نسبت به نسل‌های قبل آرزوی امنیت در سال‌های بازنشستگی خود بسیار بیشتر است. سیستم بازنشستگی ما در درجه اول بر انباشت متمرکز است. در همین حال، بخش مشاوره مالی به انقباض خود ادامه می دهد. طی 12 ماه آینده، 250000 نفر بازنشسته خواهند شد و دشوار است که ببینیم چگونه بهترین نتیجه بازنشستگی را که پس انداز انباشته آنها تضمین می کند، تجربه خواهند کرد.

بازنشستگی چیزی بیش از صرف پس انداز انباشته و ادغام آن با مستمری سنی است. بررسی درآمد بازنشستگی اهمیت مسکن در دوران بازنشستگی را برجسته می کند، با این حال روندها به سمت پایین بودن مالکیت خانه و سطوح بیشتر بدهی وام مسکن در دوران بازنشستگی است. یک سیستم بازنشستگی عالی نیازهای مسکن، بهداشت و مراقبت از سالمندان را در بر خواهد گرفت. برای دولت و صنعت، چالش واضح است: ما به تفکری از گهواره تا جدی نیاز داریم، با سیاست‌ها، محصولات و خدماتی که در هر مرحله از زندگی به طور موثر در تعامل باشند.

ما همچنین باید به نارسایی مستمر امنیت بازنشستگی زنان رسیدگی کنیم. ده‌ها سال است که درباره آن صحبت می‌شود، اما بدون تنظیمات سیاست فعال، که شامل مواردی مانند بازنشستگی در مرخصی زایمان و اضافه کردن هزینه‌های دولتی برای دوره‌هایی خارج از نیروی کار می‌شود، زنان همچنان پشت سر خواهند ماند. بار دیگر، مسکن بسیار مهم است. ما باید با آن پیش برویم، دولت باید اقدام کند. ما باید این کار را انجام دهیم.

چگونه این تفکر بلند مدت را بدست آوریم؟ به عنوان نقطه شروع، آیا زمان آن نرسیده است که استفاده از بازنشستگی را به عنوان یک فوتبال سیاسی متوقف کنیم؟ بررسی های بی پایان و سرهم بندی کردن. آیا زمان آن نرسیده است که وسوسه را از روی دولت‌هایی که بازنشستگی را راهی میانبر برای رفع مشکلات دیگر می‌دانند و نمی‌توانند در برابر حمله به قوطی بیسکویت مقاومت کنند، برداریم؟ حفظ یکی از پایه های یک نظام ملی پس انداز بازنشستگی قوی است و این باید تقویت شود نه اینکه تضعیف شود.

احتمالاً زمان یک ساختار نظارتی جدید فرا رسیده است که وظیفه دارد به طور مستقل در راستای منافع بلندمدت جمعیت استرالیا – چه نسل حاضر و چه نسل های آینده – عمل کند.

البته صنعت نقش خود را دارد. هر تصمیمی که آژانس را جلوتر از نتایج اعضا قرار می دهد، قدرت سیستم بازنشستگی را کاهش می دهد. صنعت باید به جستجوی کارآمدی، بهبود پاسخگویی و ارائه دور اول عالی از استراتژی های درآمد بازنشستگی ادامه دهد. طرفداران باید به تعادل بین زندگی کاری و نتایج پس از کار توجه داشته باشند.

همه اینها نیاز به تغییر ذهنیت دارد. بحث بی پایانی در مورد اقتصاد وجود دارد که مهم است. اما ما در یک اقتصاد زندگی نمی کنیم، ما در یک جامعه زندگی می کنیم. اقتصاد برای تامین نیازهای کشور وجود دارد، نه برعکس. وقت آن است که یک قرارداد اجتماعی جدید که استرالیا را به جلو می برد. نتیجه انتخابات به وضوح نشان می دهد که این چیزی است که مردم استرالیا خواستار آن هستند.