سایت ace90

دبلیواگر من از رتبه بندی ستاره چشم پوشی کنم کلاه می گویید؟ آنها فقط مبهم ترین تقریب نظر منتقد هستند و ممکن است تحت تأثیر آب و هوا یا آخرین شماره Covid قرار بگیرند.

من رده بندی را دیده ام که به سختی متن بازبینی را منعکس می کند ، همانطور که فوتبالیست ها از ده نمره می گیرند که هیچ ارتباطی با تأثیر آنها در یک بازی ندارد. من می دانم که برخی از خوانندگان قبل از تصمیم گیری ، چیزی بیش از رتبه بندی ستاره نگاه نمی کنند. اما برای کسانی که واقعاً می خوانند ، آیا رتبه بندی برای شما تفاوتی دارد؟ بگو

خدمه اسلو سزاوار پنج ستاره هستند و من ناامید شده ام که باید یکی را عقب نگه دارم

جفت سمفونی های حال حاضر ، Prokofiev 5th را بگیرید و میاسکوفسکی بیست و یکم. بازی توسط فیلارمونیک اسلو بسیار زیبا و ظریف است ، با سایه هایی از جنگل های معتبر روسی که توسط رهبر ارکستر واسیلی پترنکو برانگیخته شده است. من شنیده ام که فیلارمونیک برلین با نیش و زیبایی حاشیه ای بیشتر از پروکوفیف بازی می کند ، این بدان معناست که من نمی توانم در ضمیر وجدانی پنج ستاره کامل به نروژی ها بدهم. آنجاست که همه چیز تحریف می شود. این یک عملکرد خارق العاده است ، ستاره یا بدون ستاره.

Adagio پر سر و صدا از پروکوفیف پنجم به طرز شگفت انگیزی شکل گرفته است: ترکیبی عالی از ترس و امید و ترس دوباره. برای اولین بار در ژانویه 1945 در مسکو به نمایش درآمد ، این سمفونی به عنوان یک سرود برای آزادی در نظر گرفته شد درست زمانی که استالین برای له کردن یک بار دیگر هنرمندان آماده می شد. زمان پروکوفیف از نظر سیاسی همیشه ضعیف بود.

کاش بیشتر از نیکولای میاسکوفسکی (1950-1881) می شنیدیم. میاسکوفسکی سمفونی های خود را کوتاه نگه می دارد و احساساتش را مهار می کند. بیست و یکمین سمفونی ، به سفارش ارکستر سمفونیک شیکاگو در سال 1940 ، طی چهار ربع ساعت چهار حرکت بهم پیوسته ما را به خود جلب می کند. نوشته ها ، به ویژه برای باد ، نفیس و جو جذاب است. پترنو با اشتیاق خویشتن داری را با شور و حرارت انجام می دهد.

خدمه اسلو با شور و شوق بازی می کنند. آنها شایسته پنج ستاره هستند و من ناامید شده ام که باید یکی را عقب نگه دارم. این یک سیستم پوسیده است.