سایت ace90

Sاملاک Worsley New Hall آلفورد موارد بسیاری در طول تاریخ طولانی خود بوده است ، از جمله آنها یک عقب نشینی سلطنتی (کانال Bridgewater در نزدیکی آن برای اولین بار که ملکه ویکتوریا از آن بازدید کرد ، آبی رنگ شد) ، یک درمانگاه زمان جنگ (در سال 1914 به صلیب سرخ انگلیس وام داده شد) ، و یک خانه خانوادگی برای چهار نسل از ارل های السمر. اخیراً ، آن را به عنوان یک بیابان درهم پیچیده ، که گوزنها از طریق آن آزادانه پرسه می زدند و گروه های محلی پیشاهنگی – که نیازی به ذکر نیست روروئک های دهه 90 و ارواح ادعایی – بود. همه اینها در سال 2017 با صدور مجوز برنامه ریزی برای تبدیل آن به پنجمین باغ انجمن باغبانی سلطنتی تغییر یافت ، که آغاز بزرگترین پروژه باغبانی اروپا را نوید می دهد.

افتتاح آن در زمانی انجام می شود که استرس ها ، فشارها و اولویت های تغییر یافته همه گیری ، شیفتگی عموم مردم نسبت به جهان طبیعی را به بالاترین حد خود رسانده است

سایت تازه تغییر یافته 154 هکتاری در این ماه افتتاح می شود ، در میان انبوهی از تبلیغات و ترویج جامعه تبلیغاتی مواد تبلیغاتی ، الهام بخش باغبانی از طراحان برنده جایزه ، افزایش تنوع زیستی (بیش از یک چهارم میلیون گیاه کار کرده است) و مشاغل و درآمد برای اقتصاد محلی. مکان آن به سمت عدم تمرکز قابل کنترل سیاسی و “تسطیح” حرکت می کند ، در حالی که یک باغ رفاه به روند درمانی “تجویز” طبیعت می پیوندد. قطعات اختصاصی برای پرورش غذا برای یک بانک غذای محلی اختصاص داده شده است ، یک باغ چینی در کنار اعضای جامعه چینی منچستر بزرگ ایجاد شده است و یک منطقه بازی در جنگل برای ایجاد القای غرایز سبز در نسل بعدی است. جای تعجب نیست که RHS Bridegwater ، همانطور که اکنون شناخته شده است ، ایجاد کرده است نگهبان لیست 20 مقصد جهانی برای سازندگان جایگزین برای تعطیلات.

افتتاح آن در زمانی انجام می شود که استرس ها ، فشارها و اولویت های تغییر یافته همه گیری ، شیفتگی مردم نسبت به دنیای طبیعی را به بالاترین حد خود رسانده است. و با این حال ، کمی نزدیک تر ، و خواهید فهمید که این پروژه همچنین برخی از تنش های ذاتی قدردانی جدید ما را از آنچه طبیعتاً بسیار منظم باقی مانده است ، نشان می دهد. فقط از گوزن نام نبرید.

هنگامی که اولین ارل از المر املاک وورسلی را به ارث برد ، ابراز نارضایتی کرد که این مکان “یک مکان خداپسند ، پر از مردم مست و بی ادب با اخلاق اسف بار است”. با این وجود او جلوتر رفت و صندلی خانوادگی جدیدی به نام Worsley New Hall ، یک عمارت گوتیک که در سال 1846 تکمیل شد ، سفارش داد. در اطراف آن باغ های مفصلی وجود داشت: تراس ، یک چمن کاکت ، یک دریاچه قایقرانی با یک غار جزیره. همچنین گلخانه ها و باغهای آشپزخانه دیواری به اندازه کافی بزرگ وجود داشت که می توانست کل نمایشگاه گل چلسی را در خود جای دهد ، اگر در آن زمان وجود داشته باشد. مراقبت از نیلوفرهای گل ، گل گیاه ، ردودندرون ، دلفینیم ، خشخاش ، شقایق ، آستر ، صورتی ، سهام معطر شیرین ، مینیونت معطر ، انگور ، خربزه ، خیار ، گوجه فرنگی و درختان میوه بیش از 30 باغبان بود.

و با این وجود ، همانطور که در بسیاری از خانه های این چنین بود ، سالن در قرن بیستم خراب شد. در اثر پوسیدگی خشک و فرونشست زمین ناشی از استخراج معدن ، ساختمان بزرگ یک بار در سال 1943 در آتش سوخت. چهار سال بعد ، این ساختمان با مبلغ 2500 پوند به یک تاجر قراضه فروخته شد و بلافاصله تخریب شد. (در یک چرخش سوسیالیستی ، 800 تن سنگ از هال برای ساخت خانه های شورای در Southfield ، یورکشایر استفاده شد.)

یک فیلم کوتاه تولید شده توسط RHS یک نگاه اجمالی به املاک و مستغلات ارائه می دهد همانطور که قبل از شروع پروژه آنها تبدیل شده بود: دروازه های آهن آهنی به یک مسیر رشد و نمو خورشید باز می شوند. پیچک در دیوارهای آجری تقلا می کند ، درهای بسته را از بین می برد. ترمزها و ترنجها از گلخانه های خرد شده می ترکند. با کلیک بر روی ویدیوی دیگر ، پروژه نزدیک به اتمام نشان داده می شود و سایت قابل شناسایی نیست. پیچ و خم از راهروهای عریض تراش خورده ، تختخوابهای بی عیب و نقص سجافها. چوبی و شیشه ای “ساختمان خوش آمدید” در پشت مرزهای مرتب چمباتمه می زند. و البته یک پارکینگ ماشین عظیم نیز وجود دارد.

از یک طرف ، اولین باغ شهری RHS نویدبخش عالی خلاقیت انسان است که با طبیعت هماهنگ است. از طرف دیگر – خوب ، جونی میچل گفت (آواز) آن را به بهترین وجه. همانطور که ریچارد گرین ، رئیس Bridgewater خاطرنشان کرده است: «هیچ باغ دیگری مانند این در شمال غربی انگلستان وجود ندارد ، نه در این مقیاس. این ترکیبی از باغبانی خیره کننده و مکانی برای مردم است. ” اما جای تعجب حیوانات وحشی آواره چیست؟ از وحشی که از طریق آن تونل ، چرای و وز کرده است – آیا مردم از قبل مکان کافی در این کره خاکی ندارند؟

در شکاف بین فیلم های “قبل” و “پس از” شبح تخریب معلق است. ممکن است خوک های نژاد نادر به کندن تارها کمک کرده باشند ، اما ترنجها هنوز کنده شده و بله ، سال گذشته آهوی درختچه و درختچه از بین رفتند. جای تعجب نیست که عناصر مردم محلی در هیاهو بودند و با وعده های تحریم و تابلوهایی با عنوان “قاتلان” که به دروازه های Bridgewater بسته شده بودند ، پاسخ دادند ، اما این قسمت تنها سایه ای نیست که بر روی گواهینامه های سبز بسیار پرتحرک آن قرار دارد.

وحشی که از طریق آن تونل ، چرای و وز کرده است – آیا مردم از قبل مکان کافی در این کره خاکی ندارند؟

از نظر تاریخی ، باغبانی و حفاظت از محیط زیست بسیار دور بوده است. به همه آن چمن ها فکر کنید – زمین های بایر تک آب و غرقاب آب که به مواد شیمیایی متکی هستند. به مدهایی مانند پوشاندن خاک با فرش قدیمی برای سرکوب علف های هرز و ادامه تکیه این صنعت به ذغال سنگ نارس فکر کنید. به نظر می رسد Bridgewater در تلاش مداوم ، در آغوش پرما فرهنگ ، برداشت آب باران ، کاشت برای گرده افشان ها و غیره است. با این حال ، مانند همه این باغ ها ، این ایده را پرورش می دهد که طبیعت باید به اراده ما آموزش ببیند ، زیبایی واقعی در توانایی ما در رام کردن و مرتب کردن آن است. باغ های بزرگی مانند این ها یک ذره ذره ذره وجود دارد و هر چقدر هم که سبز باشند ، این ایده را که طبیعت صرفاً زمینه ای برای نمایش بشری است ، تداوم می بخشند.

محدودیت های طبیعتاً زندگی جدیدی به پارک ها و باغ های عمومی داده است. ما نه تنها از فرصت های آنها برای معاشرت با نقاشی های دیواری کم خطر قدردانی می کنیم ، بلکه آرامش آواز پرندگان ، مزایای ترمیم کننده فراکتال های برگ دار و اطمینان خاطر تقویت کننده چشم انداز تماشای حرکت جهان طبیعی در چرخه های ابدی آن ، غافل از انسان ، نیز وجود دارد. مبارزات. و با این وجود ، ما دوباره به دنبال طبیعت هستیم که می توانیم از آن استفاده کنیم ، زیرا حتی گیاهخواران در خانه بوم گردی خورشیدی نیز به دنبال سلامت روان هستند.

هنوز هم ، این یک پیشرفت بزرگ در باغ های لذت 18 است^هفتم و 19^هفتم قرن هایی که زندگی شبانه لندن را چنین تعریف کرده است ، درست است؟ از این گذشته ، جذابیت آنها به سختی گیاهشناسی بود – این موسیقی ، رقص و ضیافت ، آتش بازی و اپرا و نقاب بازی بود که انبوه های مرفه را ترسیم می کرد. اما روش فعلی طبیعت خیلی متفاوت نیست. هنگامی که چمن پامپاس در ابتدای امسال ویروسی شد ، اینستاگرامرها از ریشه کن کردن گیاهان مورد استفاده در امتداد ساحل برای محافظت از تپه های شنی در برابر فرسایش جلوگیری نکردند. اخم های پر و بال آن البته فقط لوازم جانبی پست هایشان بود.

طبیعت سرپرستی با نوعی طبیعت که قبل از روی کار آمدن RHS Worsley را تصاحب کرده بسیار متفاوت است. این طبیعت است که بصورت یک “تجربه” بسته بندی شده است ، هشتگهایی کاملا آماده. این بیابان است که یک مغازه هدیه به آن متصل کرده است ، جنگلی با مسیری پیموده شده و برای بچه ها تاب می خورد. آنچه Bridgewater ارائه می دهد یک برخورد عمیق واسطه ای است ، آن هم از نظر مکانی که در این زمان از جدول زمانی گونه های ما واقعاً تعادل برقرار است بسیار گمراه کننده است. ما در مورد نجات سیاره صحبت می کنیم اما واقعاً این ما انسانهای سائپی هستیم که نیاز به پس انداز داریم. طبیعت پس از مد ، می تواند به خودش نگاه کند. این می تواند با رشد شدیدتر و ایجاد یک زیستگاه کمتر مهمان نواز برای ما مقابله کند. نیازی نیست که باتلاق باشید تا ببینید که برای جلوگیری از این مسئله ، باید دیدگاه ما را نسبت به جهان طبیعی تغییر دهیم.

بنابراین ، برای اطمینان از علاقه چند فصل به سالفورد بروید که مرزهای خیره کننده RHS کاشته شده است. سراغ چای های خامه ای موجود در کافه باغ کلبه و مجموعه های خوش سلیقه ای که در مرکز باغ ارائه می شود بروید. اما آنچه را که پیش از این آمده فراموش نکنید ، زیرا هر مفهوم تسلط در بهترین حالت موقتی است.